شیخ احمد کافی (ره) واعظ اهل بیت (ع) نقل فرمود که مرحوم مقدس اردبیلی فرمود: با طلبه ها پیاده کربلا می آمدیم . در بین راه طلبه ای بود که گاهی برای ما روضه می خواند . امام حسین (ع) یک نمکی در حنجره اش گذاشته بود . اربعین به کربلا رسیدم آنقدر زائر آمده و شلوغ بود ، که گفتم : داخل حرم نروم با این همه طلبه مزاحم زوار از راه دور آمده نشویم . گوشه صحن ایستادیم تا زیارت بخوانیم . طلبه ها را دور خود جمع کردم و پرسیدم این طلبه ای که در راه برای ما روضه می خواند کجا است ، گفتند : آقا در بین این جمعیت نمی دانیم کجا رفته است . در این اثناء دیدم عربی مردم را شکافت و بطرف من آمد و صدا زد ملا احمد می خواهی چه کنی ؟ گفتم می خواهم زیارت اربعین بخوانم. فرمود : بلندتر بخوان من هم گوش کنم . زیارت را بلندتر خواندم . یکی دو جا مرا متوّجه به نکاتی ادبی کرد . وقتی که زیارت تمام شد به طلبه ها گفتم این طلبه پیدایش نشد؟ گفتند : نمی دانیم کجا رفته است . آن عرب فرمودند : مقدس اردبیلی چه می خواهی ؟ گفتم : یکی از این طلبه ها در راه برای ما گاهی روضه می خواند ، نمی دانم کجا رفته، می خواستم اینجا بیاید و برای ما روضه بخواند . آقا فرمودند : می خواهی من برایت روضه بخوانم ؟ گفتم: آری آیا به روضه خواندن وارد هستید ؟ فرمودند : آری و رویش را به طرف ضریح ابا عبداللّه (ع) کرد و از همان طرز نگاه کردن ما را منقلب کرد . یکوقت صدا زد یا اباعبداللّه نه من و نه این مقدس اردبیلی و نه این طلبه ها هیچ کدام یادمان نمی رود از آن ساعتی که می خواستی از خواهرت زینب (س) جدا شوی ، در این هنگام دیدم کسی نیست . فهمیدم این عرب مهدی زهرا (س) بوده ، واقعا ساعت حساس و عجیبی بود.
درباره این سایت